Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Duo Reges: constructio interrete. Qualem igitur hominem natura inchoavit? In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt, quodcumque veri simile videatur. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Non enim hilaritate nec lascivia nec risu aut ioco, comite levitatis, saepe etiam tristes firmitate et constantia sunt beati. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Erat enim res aperta.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Age sane, inquam. Confecta res esset. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.
Quo tandem modo? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Cumque ipsa virtus efficiat ita beatam vitam, ut beatior esse non possit, tamen quaedam deesse sapientibus tum, cum sint beatissimi; Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.
Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quid, quod res alia tota est? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Bonum appello quicquid secundurn naturam est, quod contra malum, nec ego solus, sed tu etiam, Chrysippe, in foro, domi; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt.
Id autem eius modi est, ut additum ad virtutem auctoritatem videatur habiturum et expleturum cumulate vitam beatam, de quo omnis haec quaestio est. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Quid Zeno? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Hoc simile tandem est? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Illud enim rectum est quod katortwma dicebas contingitque sapienti soli, hoc autem inchoati cuiusdam officii est, non perfecti, quod cadere in non nullos insipientes potest. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Quae quidem res efficit, ne necesse sit isdem de rebus semper quasi dictata decantare neque a commentariolis suis discedere. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Comprehensum, quod cognitum non habet? Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?
Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Deprehensus omnem poenam contemnet.
Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Equidem e Cn. Aliter autem vobis placet. Quid tanto concursu honestissimorum studiorum, tanto virtutum comitatu, si ea nullam ad aliam rem nisi ad voluptatem conquiruntur?
