Bonum

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Duo Reges: constructio interrete. Quae cum essent dicta, discessimus. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Praeteritis, inquit, gaudeo. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quis enim redargueret? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quare ad ea primum, si videtur; Ostendit pedes et pectus.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quae ista amicitia est? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Haec dicuntur inconstantissime.

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Omnis enim est natura diligens sui. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quis istud possit, inquit, negare? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

An hoc usque quaque, aliter in vita? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Non laboro, inquit, de nomine. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quid adiuvas? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.