Reguli reiciendam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset, si omnia illa, quae sunt extra, quamquam expetenda, summo bono continerentur. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Graccho, eius fere, aequalí? Reguli reiciendam; Duo Reges: constructio interrete.

Si longus, levis; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Non semper, inquam; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; At enim sequor utilitatem. Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit?

Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Age sane, inquam. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sed residamus, inquit, si placet. Quid de Pythagora? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit iure laudari. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.