[split] Haeret in salebra II

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sed quae tandem ista ratio est? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Itaque ab his ordiamur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quod iam a me expectare noli.

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Quod cum dixissent, ille contra. Dici enim nihil potest verius. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Duo Reges: constructio interrete. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Cur, nisi quod turpis oratio est? Paria sunt igitur. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.