Proclivi currit oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; An tu me de L. Quis negat? Duo Reges: constructio interrete. Scisse enim te quis coarguere possit? Quis istud possit, inquit, negare? Quis Aristidem non mortuum diligit? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Poterat autem inpune; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Scrupulum, inquam, abeunti; Minime vero, inquit ille, consentit.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Proclivi currit oratio. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Non igitur bene. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ut aliquid scire se gaudeant? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quorum altera prosunt, nocent altera. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Res enim concurrent contrariae. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Ad eos igitur converte te, quaeso. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Si longus, levis; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Suo genere perveniant ad extremum; Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Duo Reges: constructio interrete.

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quippe: habes enim a rhetoribus; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. An eiusdem modi? In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Itaque ab his ordiamur.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Tu quidem reddes; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Graccho, eius fere, aequalí? Iam enim adesse poterit.